Krótki kurs psychologicznych podstaw projektowania architektonicznego w formie seminarium łączącego mini-wykłady z teorii, dyskusje i zestaw ćwiczeń do samodzielnego wykonania przez studentów. Tematem zajęć jest przede wszystkim prezentacja środowiska architektonicznego z perspektywy użytkownika. Poznanie tej perspektywy, wymaga zrozumienia istotnych różnic w odbiorze i rozumieniu przestrzeni architektonicznej przez profesjonalistów (osoby o wykształceniu architektonicznym) i nie-architektów. To rozważania na temat wzorów zachowania w środowisku zbudowanym, wrażeń i emocji, jakie wywołuje architektura oraz wiedzy środowiskowej, jaką dysponują jej odbiorcy. Krótkie prezentacje teoretyczne bazują na wynikach badań z dziedziny psychologii środowiskowej, socjologii architektury i psychologii percepcji (w tym także badań własnych m.in. na temat zachowania ludzi w przestrzeni architektonicznej i urbanistycznej). Tematy proponowanych ćwiczeń to m.in.: 1) rozmowa o architekturze; 2) poczucie prywatności i hierarchia przestrzeni; 3) percepcja form architektonicznych; 4) zachowania w architekturze; 5) architektura przyjazna dla użytkowników. Tematy ćwiczeń mają zachęcić do głębszego zastanowienia się nad sensem i znaczeniem architektury dla jej odbiorcy. Ich wykonanie wymaga rozmów lub uważnej obserwacji; to w istocie małe eksperymenty badawcze. Istotnym elementem kursu są przeprowadzane w trakcie zajęć rozmowy, które umożliwiają konfrontacje poglądów członków grupy (studentów), ich respondentów, a także wyniki przeprowadzonych eksperymentów z uznanymi wynikami badań.
